Prosto z mostu, bez suspensu: czysto subiektywnie stwierdzam, że prawdopodobnie tak, "Trzeba było zostać dresiarzem" to największe muzyczne dokonanie Tego Typa Mesa. Album jest interesujący, różnorodny, odarty z nadęcia i pretensji, prezentujący przebogaty wachlarz flow, bitów oraz teksów. Dość odważna to teza - mówimy przecież o artyście, który ma na koncie między innymi "Kandydatów na szaleńców" - wymaga więc solidnego uargumentowania. Zatem do punktem płyty jest moim zdaniem warstwa liryczna. Widać w niej dystans Mesa do otaczającej nas rzeczywistości, ironię, humor i lekkość. Trafne obserwacje i spostrzeżenia, bez zadęcia diagnostycznego. Zapowiadane przed premierą może nie tylko uwielbienie, co zrozumienie i akceptację cieszącego się nie najlepszą prasą elementu dresiarsko-januszowego. Słusznie zauważa, że ten nasz wielkomiejski folklor, który wykpiwamy, w swojej istocie nie odbiega nadto od tego, co już podoba nam się w kolorycie zachodnim. Różni się tylko fryzurą i deską zamiast roweru. Tekstowo "Trzeba było zostać dresiarzem" stanowi właściwie zbiór felietonów - czy też może esejów - przełożonych na język utworów hiphopowych. Nie ma smętnego nawijania o rapie dla rapu i podkreślania w co trzecim wersie jakie to Mes ma niesamowite "skillsy".Technicznie "Trzeba było zostać dresiarzem" to najwyższa klasa, kosmiczny poziom. To jak Mes płynie po bitach, również tych nietypowych i trudnych, jak choćby w LOVEYOURLIFE, jak moduluje głos, płynnie zmienia flow i skacze po technikach, budzi uznanie i szacunek. Podobnie przekrój podkładów, od głęboko basowych, po lekkie i wręcz dyskotekowe, robi wrażenie. Tym większe, że bity są idealnie dopasowane do tekstów i znakomicie przez Mesa albumu. Bo ja wiem? Okładka jest średnia. O, jeszcze dresiara z plakatu dołączanego do edycji limitowanej ma szparę między zębami. Poza tym - całkiem szczerze - nie ma się do czego przyczepić. Dawno tak dobrze nie słuchało mi się jakiejkolwiek płyty w całości. Po tym jak Alkopoligamia udostępniła pierwszy singiel do odsłuchu - "Trzea było", byłem kupiony. Co prawda trochę bałem się monotonii, ale kompletnie nie ma o niej mowy - tak tekstowo, jak i wiem czy "Trzeba było zostać dresiarzem" będzie płytą roku i czy gra została zamknięta już w kwietniu, ale z całą pewnością jest to jedno z ciekawszych tegorocznych wydarzeń na scenie hiphopowej, którego absolutnie nie można przegapić. Mes, ty to masz łeb skubańcu!

Czwarty solowy album Tego Typa Mesa jest najlżejszy w jego dorobku. Zmęczony patosem artysta stawia na proste historie. " to najbardziej pozytywna płyta rapera - mniej na niej załamywania rąk nad współczesnością, więcej chęci "przytulenia" przedstawicieli wszystkich warstw społecznych. Ósmy, a czwarty solowy album Mesa to najbardziej pozytywna i muzycznie różnorodna płyta rapera. Tytuł odnosi się do początków kariery Piotra Szmidta vel Mesa: co by było, gdyby na pierwszym teledysku, którym ubrany w szeleszczący dres Mes wkroczył w świat zawodowych muzyków, skończyła się jego przygoda z estradą ?? I czy dresiarz służy "porządnemu" społeczeństwu tylko za tło, na którym można błyszczeć "porządnym" życiem i dobrym gustem, czy też ma wyjątkowe dresiarskie cechy, z których warto czerpać? Ten Typ nie wierzy w kryzys, który podobno trawi Polskę od upadku amerykańskich banków i redefiniuje folklor. Na najnowszej płycie kryzysem nazywa lata ’90, w których się wychował, a dresiarzy i "Januszy" mianuje nowymi "kierpcami i zespołem Mazowsze". Stereotypy na temat tego, o czym warto mówić poważnie i z czym nie wolno się utożsamiać wzmacniają gościnne udziały artystów z planet odległych od Mesa i jego wytwórni Alkopoligamia. Przy `Trzeba było zostać dresiarzem` pracowało wielu uznanych muzyków, na co dzień nie kojarzonych w żaden sposób z hip hopem - między innymi Olaf Deriglasoff czy Andrzej Dąbrowski. Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.

trzeba bylo zostac dresiarzem tekst